De eerste twee dagen.

Zoals jullie in het vorige verslag al hadden gelezen, was er lange tijd geen stroom en kon ik dus ook niks posten. Maar gelukkig is hij nu wel terug en kan ik toch nog even een verslagje van de eerste twee dagen erop zetten. Er is inmiddels een week voorbij en ik heb echt HEEEL VEEEL meegemaakt. Dus schenk een lekker kopje thee in (of koffie, ilse:P), ga er goed voor zitten en neem lekker de tijd voor, dat ga ik namelijk ook doen :D.

Dinsdag 4 oktober
Om half 7 stond ik op en ging ik natuurlijk nog heel gestressed allerlei dingen op het allerlaatste moment inpakken :D. Iets na 8en vertrokken we richting schiphol. En toen moest ik afscheid nemen van Roosje. Aangekomen op schiphol heb ik gelijk mijn koffer ingepakt en dat ging verder allemaal goed. Daarna nog even wat gedronken en gegeten met mams en paps en marleen. Ik nam een heerlijk Hollands sousijsenbroodje (eigenlijk geen idee hoe je dat schrijft :P), want wie weet hoe lang het nog duurt voordat ik daar weer van kan genieten. En als ik daar nu zo aan denk heb ik best wel weer zin in Hollands eten :D.
Toen kwam de tijd om afscheid te nemen. Rond half 12 moest ik namelijk boarden en ik moest ook nog door de beveiliging etc. Gelukkig ging alles goed en kon iedereen zijn traantjes binnen houden :D.
Het vliegtuig naar Finland vertrok om 11.55 en gelukkig zat er niemand naast mij, dat gaf mij even de tijd om tot mijzelf te komen. Om half 3 kwam ik aan in Helsinki. Eerder dan verwacht, er was namelijk een uur tijdsverschil met Amsterdam.
In Helsinki heb ik 5 uur moeten wachten en dat was wel echt slopend. Er was ook maar 1 restaurant in mijn terminal en die was vrij duur. Ik dacht ik neem wel een kindergerecht, maar er werd gewoon volwassenentarief gerekend, dus dat betekend dat ik voor 4 gehaktballen met wat saus en friet en een ice tea 17 euro mocht betalen!! Echt niet normaal!! Maar goed in India is alles lekker goedkoop en ik moest toch echt wat eten..

Om kwart voor 8 (voor jullie kwart voor 7) mocht ik eindelijk boarden (jeej!). Het was een ander vliegtuig, dus dat betende veel minder ruimte. Ik zat naast een man uit Helsinki en opzich was hij heel aardig. We hebben niet veel gekletst, want we wilden alle twee graag slapen. Hem lukte dat jammer genoeg beter dan ik. Dus toen ben ik maar films gaan kijken.

Woensdag 5 oktober
Om kwart over 5 (indiase tijd, kwart voor 2 jullie tijd) kwam ik aan in Delhi. Hier heb ik snel mijn koffer opgehaald (naja, mijn koffer kwam natuurlijk als laatst:P) en toen ging ik naar de domestic flights om mijn koffer af te geven. En je bent gelijk in india hoor, want ik moest naar de tweede verdieping en er was maar 1 lift voor alle domestic transfers...
Eindelijk aangekomen bij de bali ging het gelukkig wel lekker snel, want ik was al ingechecked en hoefde alleen mijn koffer af te geven. Hij was hier opeens 2,5 kilo lichter als in Amsterdam (heel verdacht :P, maar er miste niks:p).
Toen ben ik door de doane heen gegaan en dat gaat hier wel anders als in Nederland. Je moet een kaartje hangen aan elke handbagage tas en die wordt dan goegekeurd (hopelijk) en dan moet je door het poortje. Er is hier een apart poortje voor vrouwen en voor vrouwen is ook een apart hok waar je in moet en daar wordt je dan helemaal onderzocht. Gelukkig was er met mij niks aan de hand en kon ik gewoon lekker doorlopen.
Op dat moment was ik wel toe aan een lekker ontbijtje dus ben ik hevig opzoek gegaan naar brood of iets dergelijks, want ze hadden alleen rijst en noodles. Uiteindelijk toch een croissantje gevonden (jeej). Bij het afrekenen hing een bordje :’ if you do not get a receipt, see it as a compliment.’ De twee mannen voor mij kregen wel een bon en ik niet, dus ik vroeg mij wel hevig af of ik dit als een compliment moest zien, maar ja het is een ander land, dus andere gewoontes. Je hebt alleen wel gelijk het gevoel dat je in een totaal andere wereld terecht ben gekomen, wat eigenlijk ook een beetje is.

Hier mocht ik weer 5 uur wachten!! En dat was moeilijker als in Helsinki, want ik had al 24 uur niet meer geslapen, dus ik was echt heel moe, maar ik kon niet in slaap vallen, want ik zat met al mijn spullen..

Om kwart over 10 (ik spreek van af nu in indiase tijd) mocht ik boarden voor de reis naar Dehradun. Mijn ouders hadden mij wel een beetje bang gemaakd, want ik moest altijd goed vragen of het vliegtuig wel echt ging waar het zei dat het heen ging (je weet het maar nooit in dit soort landen), maar dat was ik dus vergeten van de vermoeidheid.. En toen zat ik dus de eerste paar minuten in het vliegtuig helemaal gestressed of het vliegtuig wel de goeie kant op ging. Gelukkig viel ik hier wel in slaap, al was het maar voor een uurtje.
Aangekomen in Dehradun heb ik snel (dit keer echt snel) mijn koffer gehaald en ben naar buiten gelopen en daar was Nienke!!! Goh wat was het raar om india te zijn en om haar hier te zien!
Toen hebben we de taxi genomen naar Rishikesh en onderweg heb ik al de eerste koeien en apen gezien ( en natuurlijk indiers:P). Heel apart allemaal en als je de stad binnen rijdt, is het ongelovelijk druk, niet haastig druk, maar geluid druk. Overal wordt getoeterd en lopen mensen op de weg. Er zijn hier ook geen verkeer regels, en als die er wel zijn dan wordt daar apsoluut niet naar geluisterd. Er is eigenlijk 1 regel: zoveel mogelijk toeteren, dan kan je op het allerlaatste moment nog uitwijken en ontkomen aan een botsing :P).
Na wat boodschappen kwamen aan in het Guest House. Het heet Green Hills Cottages (mischien is er ook een site van, dan kunnen jullie kijken waar ik ben geweest..). Daar hebben we ons even opgefrist en zijn we naar het restaurant gegaan.

’s Avonds hebben we twee Nederlandse vrouwen ontmoet die hier ook wonen in Rishikesh. Lenn, die woont in een Ashram en is hier al 18 jaar! En een vriendin van haar Lisette. Die heeft hier een indier ontmoet, Mukesh, waar ze mee gaat trouwen op 23 februari. Zij hadden de uitzending gezien op de eo van onverwacht bezoek en wilde heel graag kennis maken met Nienke. Mukesh heeft namelijk een rafting/camping/trekking bedrijf in Rishikesh en zij hoopten samen te kunnen werken met Nienke. Om bijvoorbeeld trekkings te maken naar Pabekh.
Het was super gezellig, maar ik was wel heel moe dus we zijn bij het guest house gebleven en hebben tibetaanse momo’s gegeten (echt zalig!!!) en daarna zijn we gaan slapen. Goed bijtanken voor de volgende dag, want die zou veel goeds beloven.

Maar dat zal ik de volgende keer vertellen en dan zal ik ook proberen wat foto’s te posten. Ik ga nu pannekoeken eten :D!! En miss als de power blijft schrijf ik zo weer verder..

Heel heel heel veel liefs en kusjes aan allemaal!!
xxxxxxxxxxx Eva uit india