Nog 1 weekje...

Namaste lieve mensen!

Nog 1 weekje en dan is het grote avontuur weer voorbij. Op 29 november (als het goed is) om 18.15 land ik op Nederlandse bodem en zal ik jullie allemaal snel weer zien.

Eigenlijk is alles gewoon z’n gangetje gegaan de afgelopen week. Met de twee andere meiden is het makkelijker om engels les te geven en de groep kinderen is dan ook enorm gegroeid.
Vrijdag kwam Mukesh (uit Rishikesh) met een groep trekkers, drie mensen uit singapore. Een van hen was een chiropraktor en yoga teacher en nog heel wat andere dingen, maar hij heeft mij nog even onderhanden genomen met mijn slechte rug:P. En alhoewel de behandeling maar een klein kwartiertje duurde heeft het wel enigzins geholpen, dus daar was ik wel blij mee :D.
Zaterdag zijn we mee gaan trekken en hebben Poorna alleen achtergelaten in Pabekh. Het was echt een prachtige wandeling (en ook wel heel zwaar). We zijn ong 800 meter omhoog geklommen op de berg tegenover ons. Daarna eroverheen en iets naar beneden naar de carpenter (die kwamen we onderweg tegen). Hij komt uit een dorp wat hier nog steeds low cast is, dus het feit dat wij op de thee kwamen was echt enorm bijzonder. We hadden ook een local guide bij ons en normaal gesproken zou hij geen thee bij hem gaan drinken, maar omdat wij erbij zijn en omdat nienke dit systeem hier probeert te doorbreken, is hij wel mee gegaan.
Ook kwamen we een school tegen en natuurlijk moesten we de directeur ontmoeten en met alle mensen op de foto.
Dat is wel heel apart hier. Heel veel mensen die je hier tegen komt willen allemaal dat je een foto van hen maakt, terwijl ik de foto niet eens aan hun kan geven, maar toch is het alsnog heel bijzonder voor hen.
Uiteindelijk na zo’n 6 uur omhoog klimmen, gingen we weer afdwalen en op het einde moesten we wel een rap tempo inzetten, omdat het bijna donker werd. Vijf minuten voordat het donker was kwamen we weer terug bij het huis, helemaal afgemat, bezweet en maar 1 blaar :D. In totaal duurde de hele toch 9 uur.

Eigenlijk ben ik nu al de laatste dingen aan het doen. Koffers pakken, foto’s uitwisselen, recepten opschrijven, nog even naar het dorp en dan donderdag vertrek ik al uit Pabekh samen met Sigrid en Joanna.
We rijden eerst naar Rishikesh, halen daar Mukesh op en rijden dan door naar Haridwar. Daar nemen we om een uur of 6 de trein richting Delhi en komen (als we onderweg geen koe tegenkomen) om kwart voor 11 ’s avonds aan.
Hier blijven we dan een dagje zodat wij kunnen sightseeing en een nieuwe vrijwilliger ontmoeten en Mukesh kan dan naar de ambassade om een visum aan te vragen.
Zaterdag vertrekken we om 7 uur ’s ochtends met de trein richting Agra en daar komen we om 10 uur ’s ochtends aan.
En dan zondag kan ik eindelijk iets afstrepen van mijn ‘to do list before i die’. We gaan namelijk de Taj Mahal (spreek uit: Taj Mahel, dat wist ik ook niet:P) bezoeken!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
’s Avonds om 7 uur vertrekken we naar Delhi en daar blijven we dan nog 1 dagje om lekker te winkelen en de laatste souvenirs te kopen :D.
En dan is het 29 november en begint de reis naar huis.
Om kwart voor 11 (indiaase tijd) vertrek ik uit Delhi. En na een stop in Finland kom ik om 18.15 aan in Nederland.

Om te beginnen heb ik hier een super tijd gehad. Ik heb zoveel meegemaakt en zoveel gezien. Ook heb heb ik echt enorm veel geleerd over de cultuur hier en daardoor ook weer over de cultuur in Nederland. Vraag me niet wat beter is, want ik denk niet dat jullie het antwoord willen weten :P.
Ik heb ook echt heel veel geleerd over mezelf, wie ik ben, was en ooit hoop te zijn. Ik ben heel wat van mezelf kwijtgeraakt en heb ook heel wat gevonden in mezelf.
Ik heb echt prachtige dingen gezien, maar heb het op sommige tijden ook heel moeilijk gehad. Maar ook op die momenten heb ik enorm veel geleerd, over deze wereld en over mezelf.
Ik denk niet dat ik als dezelfde Eva terug kom, maar hoe kan dat eigenlijk ook als je zolang weg bent geweest en zoveel hebt gezien en meegemaakt?
In iedergeval ben ik nog meer op het pad terecht gekomen wat ik graag zou willen bewandelen en kijken waar het me heen brengt.
Ik heb echt een geweldige tijd gehad en zoveel lieve mensen ontmoet. Mensen die ik eigenlijk niet wil achterlaten, maar waarvan ik zeker weet dat ik sommige nog ga zien en vele weer zal ontmoeten als ik dit land weer kom opzoeken.
En ookal ga ik hier weg, toch zal alles wat ik heb geleerd en gezien altijd bij mij blijven en daarom zal ik india nooit echt verlaten :P.
Ze zeggen aan alles komt een einde en dus ook aan deze reis. Maar na een einde komt ook weer een nieuw begin. Op 29 november eindigt deze reis en op 30 november begint weer een nieuwe..

Ik hoop dat jullie netzo hebben genoten van mijn verhalen als dat ik heb genoten van deze reis en bij deze zeg ik tot ziens (dit keer echt)!!

Heel veel liefs, kusjes, hugs van Eva